Als ondernemer heb je geen oppositie nodig

Twee dagen lang liep een reeks ondernemers in het kielzog van enkele Vlaams Parlementsleden.‘Welke kloof tussen politiek en bedrijfsleven?
Het lijkt alsof ik in een spiegel kijk.

Hij wist eigenlijk niet waar het VlaamsParlement precies gelegen is, geeft een van de bedrijfsleiders schoorvoetend toe. Ondanks een pak extra bevoegdheden staat het Vlaams Parlement nog steeds in de schaduw van de federale Kamer,en dus gooit het zelf dedeuren open. Jaarlijks nemen enkele Vlaamse Parlementsleden een reeks ondernemers opsleeptouw voor een blik achter de schermen van de Vlaamse politiek. De werkgeversorganisatie Voka leidt het geheel in goede banen, en staat ook in voor de organisatie in de andere richting. In de zomervakantie gaan politici op ‘stage’ in het bedrijfsleven.
‘Een actualiteitsdebat pik je wel al eens mee op televisie, maar hier zien we ook het echte werk’, zegt Dirk Hellemans van het Zwitserse dienstenbedrijf SGS. Als ‘petekind’ van Vlaams Parlementslid Axel Ronse (N-VA) woonde hij ondermeerde wekelijkse interne fractievergadering bij, net als een commissiebijeenkomst en een overleg met de fractiemedewerkers.

Professionaliteit
Hellemans is positief verrast door de professionaliteit van de Vlaamse politici. ‘Partijstandpunten worden open en kritisch besproken.
De mediacontacten worden gedetailleerd opgevolgd. Je merkt dat de media en zeker de televisiecamera’s, hun impact hebben, maar tegelijkertijd wordt in de commissie serieus wetgevend werk verricht.
Het parlementaire werk overstijgt wel degelijk de waan van de dag.’
Bij een debriefing over ruimtelijke ordening fronst Hellemans wel eens de wenkbrauwen over de techniciteit van de specifieke dossiers. Zonde dat politici in bedrijfsleven zo weinig respect genieten, vindt Hellemans. ‘Dit is geen eenvoudige job. Ik wil bijvoorbeeld ook dat de loonlasten naar omlaag gaan, maar politiek is meer dan dat. Het is logisch dat veranderingen in een democratie tijd vergen. Bij beslissingen zijn zoveel maatschappelijke spelers betrokken.
En dan heb je nog het politieke spel zelf. Stel je voor dat je een bedrijf moet runnen met een oppositie die je de hele tijd tegenwerkt, in plaats van met een raad van bestuur die met je meedenkt.
Zucht
Anderen zijn kritischer dan de minzame Hellemans. Wanneer de kabinetschef van Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) met de ondernemers in debat gaat over de Vlaamse beleidsnota voor 2050, ontsnapt Marc Noppen, de topman van het UZ in Brussel, een zucht. ‘Gelukkig is er ook dit soort debatten, die de kans geven om het bredere plaatje te zien’, zegt Noppen. ‘Als je die vergelijkt met de urenlange commissiezitting die ik volgde... Het nut van de parlementaire vragen ontging me totaal. Daar ging het over triviale dingen, terwijl er zo veel ander belangrijk werk wacht.’
Noppen, die op schok was met Vlaams Parlementslid Bart VanMalderen (sp.a), betreurt dat er vanuit de politiek zoveel controledrift is, en zo weinig vertrouwen. ‘Let op, ik kijk hier in de spiegel. Als CEO heb ik
precies dezelfde reflex. Je wil risico’s incalculeren en controleren, waardoor je weinig tijd hebt voor je corebusiness. Ik probeer die reflex los te laten, en raad de politici aan hetzelfde te doen.Wemoetenwegvanhet Franse model,waarinmenalles probeert te controleren. Zo laat je geen ruimte meer voor meer crativiteit.
(Bron De Tijd  Vrijdag 15 mei 2015)